er woont een pauw in mijn hoofd
ze stak haar kop op toen ik
een negen scoorde bij een proefwerk
op de middelbare school
ze toonde haar kleurenpracht
toen ik verliefd werd op
een nieuw buurmeisje aan
de overkant van de dorpsstraat
ze spreidde haar vleugels
toen mijn eerste dochter geboren werd
ze liet haar klaagkreet horen
toen mijn vrouw overleed

ze woont nog steeds in mijn hoofd
onder mijn grijze haren
en achter mijn rimpels
ik zie haar elke dag
als ik in de spiegel kijk
of de foto van mijn vrouw
in mijn handen neem

mijn pauw

 

 

Bovenstaand gedicht is door Nico van den Raad gemaakt naar aanleiding van mijn dagboekportret van 5 september 2018. Ik krijg het tijdens mijn expositie in Haarlem vlak nadat ik hem en zijn vrouw heb leren kennen. Een indrukwekkend cadeau.